Blog Belinda van der Elst, lid Cliëntenadviesraad RAV Haaglanden

Sinds 1 januari van dit jaar ben ik lid van de Cliëntenadviesraad, kortgezegd de CAR, van RAV Haaglanden, de Coöperatie Regionale Ambulancezorgvoorziening Haaglanden. In die hoedanigheid mocht ik een halve dienst meeluisteren op de meldkamer ambulancezorg en een dienst meedraaien op de ambulance.

Dat is nog eens een welkome afwisseling, aangezien de CAR voornamelijk draait om het lezen van stukken en advies geven daarover en soms ongevraagd advies geven.
Om goed advies te kunnen geven is het belangrijk dat je weet waar je over praat. Nu heb ik helaas al diverse keren in een ambulance meegereden, maar dat was altijd als patiënt. Ook heb ik weleens de meldkamer moeten bellen, maar dan was er sprake van een situatie die dat vereiste. Daarnaast heb ik bijna mijn hele werkzame leven in het ziekenhuis gewerkt, dus die kant ken ik ook goed. Maar deze kant van de meldkamer en de ambulance had ik nog niet eerder meegemaakt. Ik keek er dan ook naar uit.

Op donderdag was het zover, ik meldde mij op tijd bij de meldkamer en voelde toch ook een beetje spanning. Wat ga je horen?
De ontvangst was alleraardigst en ik werd gekoppeld aan een verpleegkundige. Met haar mocht ik meeluisteren.
De meldkamer is niet alleen voor de ambulance, maar ook politie en brandweer zitten in dezelfde ruimte. Zo zijn er heel korte lijntjes, wel zo prettig.
Na wat uitleg over de software systemen waarmee gewerkt wordt, komen dan toch de telefoontjes binnen. Wat bijzonder om een klein inkijkje te krijgen bij mensen de je totaal niet kent, maar die wel rekenen op jouw hulp. Het voelde heel intiem terwijl je de mensen niet kan zien noch kent. Stuk voor stuk zijn de mensen die bellen ongerust of in (lichte) paniek en jij bent degene die ze door deze situatie heen loodst.
Uiteraard heb ik getekend voor geheimhouding maar al had ik dat niet gedaan, zou ik nog weinig tot niets vertellen over de telefoontjes, simpelweg omdat ik vind dat die telefoontjes zo privé zijn. Mensen zijn vaak op hun kwetsbaarst als ze genoodzaakt zijn om 112 te bellen. Je wilt niet hun angst of tranen publiekelijk delen. Maar wat ik wel wil delen hierover is dat ik aan het eind van de ochtend overtuigd was dat ik, als ik nog had kunnen werken, me had laten omscholen om in de meldkamer te gaan werken!

De dag erna, vrijdag dus, mocht ik meerijden op de ambulance. Ik was ingedeeld op de medium care, wat inhoudt dat er niet met signalen gereden gaat worden. Dus geen zwaailicht noch sirene. Gekoppeld aan een gezellig stel, chauffeur en verpleegkundige. De verpleegkundige was zo lief om mij haar plekje voorin te gunnen en samen hebben zij mij de hele dag op sleeptouw genomen. Ze hebben al mijn vragen met alle geduld beantwoord en naar mijn verhalen geluisterd.

Wat doet de medium care ambulance? Naast het vervoer van patiënten van of naar een zorginstelling zijn zij er ook voor de verwarde medemens. Hiervoor zijn zij onlangs speciaal opgeleid. Vooraf dacht ik dat het een relatief rustig dagje zou worden, aangezien we niet op de ALS (Advanced Life Support) ambulance reden. Die rijden wel naar de noodgevallen al dan niet met signalen.

Toch werd een vooraf bedacht rustig ritje ineens heftig. We gingen iemand ophalen om naar het ziekenhuis te brengen, echter bij aankomst bleek er een hond te waken bij deze persoon. Gelukkig waakte de chauffeur over de verpleegkundige, want zij was gefocust op de patiënt en had de hond niet gezien tot hij ging grommen. De chauffeur lette op de veiligheid en we gingen achteruit terug de gang in. Terug naar de ambulance voor overleg. Eerst onderling, toen met de meldkamer erbij, huisarts gebeld voor meer informatie, huisgenoot gebeld maar die kon er pas over minimaal een half uur zijn, patiënt was erg ziek dus werd er opgeschaald. ALS ambulance komt met A1 (nood) onze kant op, evenals de politie vanwege de hond en de brandweer om de patiënt uit huis te takelen.

Ik weet even niet wat er allemaal gebeurt, zo snel gaat het. Politie zorgt voor de veiligheid, weg wordt afgesloten, hond wordt begeleid, brandweer zorgt voor veilige overgang van de patiënt van huis naar ambulance middels ladderwagen en brancard. En even snel als dit allemaal in gang is gezet is het ook ineens weer rustig op straat.
Wat een geoliede machine is dit, machtig mooi om te zien hoe alle hulptroepen samenwerken en op elkaar ingespeeld zijn. Waar zij direct overgaan tot de orde van de dag heeft dit toch diepe indruk gemaakt op mij. Wat een prachtig beroep is dit toch ook weer, wat een diep respect voor politie, brandweer en ambulance.

Ook de andere ritten van mijn “kijkje over de sterke schouders rit” waren mooi. Mooi om te zien hoe liefdevol de patiënten worden opgevangen door het ambulancepersoneel. Hoe open de patiënten waren en hoe zij het ambulancepersoneel in vertrouwen namen.

Stiekem hoop ik dat ik nog eens een dag mee mag draaien want wat vond ik het fijn om weer eens aan de “goede kant” van de gezondheidszorg te staan en eens niet als patiënt.

Belinda van der Elst, lid Cliëntenadviesraad RAV Haaglanden

RAV Haaglanden

15 november 2024