Mijn achtergrond qua werk is:

Ik begon nadat ik de MAVO had afgerond op het NIMETO, een school voor reclame presentatie en communicatie. Mijn aandacht ging naar andere zaken en zodoende haalde ik een tentamen niet en mocht ik van deze school af. Vervolgens ging ik naar het grafisch lyceum en kwam er al snel achter dat dit niet mijn roeping was. Nadat ik enkele maanden werken bij een bedrijf als werkvoorbereider werd ik bij de directeur geroepen. Ze wilden mij een opleiding aanbieden, maar vroegen: Wat wil je nou eigenlijk met je leven?”.

Met enige bravoure zei ik dat ik op de ambulance wilde werken. De reactie was: “Mooi zo, dan hoor ik morgen van je hoe je daar komt.” Samen met mijn moeder heb ik stad en land afgebeld hoe dit werkte (tja het internet van toen was niet best). En mede dankzij het bedrijf waar ik toen werkte ben ik gaan solliciteren en werd aangenomen in het Bronovo ziekenhuis, waar ik na mijn eerste dag verkocht was aan het vak van verpleegkundige.

De opleiding ging doordat ik zo geboeid was vrij makkelijk en kwam al snel op de Spoedeisende hulp te werken. Na 2 jaar daar gewerkt te hebben werd mij gevraagd te solliciteren bij de GGD want er was plek. Dit was zo geregeld een maand later deed ik mijn eerste dienst op de ambulance. Ingewerkt door twee ervaren ambulanceverpleegkundigen zat ik 4 maanden later alleen op de ambulance, mijn doel was bereikt.

Mijn functie is:

Ik ben dus ambulanceverpleegkundige en daarnaast werk ik af en toe op de spoedeisende hulp van het HMC om mijn skills bij te houden op dat gebied. Binnen de ambulancedienst heb ik veel affiniteit met de verschillende materialen en zit ik al enkele jaren in de materiaalcommissie.

Samen met een collega van de ambulance heb ik een bedrijf waarin wij verschillende trainingen verzorgen.

Mijn werk bestaat uit:

Het bijstaan, ondersteunen en helpen van patiënten/mensen die acute zog nodig hebben. Dit kan zijn na het hebben van een auto-ongeluk of een hartstilstand dan wel een bevalling. Een collega zei ooit tegen mij: “Wat wij doen? Ach, van een bevalling tot stervensbegeleiding en alles wat daar tussen zit.”

Het ene moment ben je bezig met het overplaatsen van een patiënt en het volgende moment sta je op de snelweg omdat er meerdere voertuigen tegen elkaar aan gereden zijn. Het mooie van dit werk is de dynamiek, spanning en vooral de mooie verhalen van patiënten en diens familie.

De meeste voldoening in mijn werk haal ik uit:

Dat haal ik uit de dankbaarheid van de patiënt en familie of omstanders. Mensen zijn vaak blij dat je er bent. Als je de patiënten met veel zorg kan helpen en je krijgt ‘een dankuwel’ dat zijn de dingen waar je het voordoet. Je komt op het slechtste moment van een patiënt in de eigen privé omgeving en als je dan rekening kan houden met religie of afkomst, is het mooi om te zien dat je snel wordt gewaardeerd.

Maar het blijft het mooist als je na bijvoorbeeld een reanimatie ‘bedankt’ hoort uit de mond van degene die het overkomen is.

Ik heb gekozen voor het werken bij de ambulancezorg GGD Haaglanden, omdat…

Ik werkte in het Bronovo en had daardoor vaak contact met de mensen van de ambulance. Hieruit zijn vriendschappen ontstaan en was mijn keuze voor de GGD makkelijk gemaakt. Het is van mij de beste keuze ooit geweest!

Ik raad je aan om bij de ambulancezorg GGD Haaglanden te solliciteren, omdat….

Het een ontzettend leuk team is om in te werken. Het is een vrij jong team met veel energie. Het is een grote club verdeeld over Delft en Den Haag. Ik werk met name in Den Haag. Er is niets leukers dan werken in een stad die alles heeft: strand, snelwegen, het Binnenhof en de Koning met zijn gezin. De diversiteit van mensen is enorm wat het ontzettend dynamisch maakt om mee te werken.